Kersvers domo de refontiro-teamlid Hugo Winnelinckx (67)

“Een nieuwe job, dat ik daar op mijn 67^ste nog aan durf beginnen, hoor ik wel eens als reactie op mijn nieuwe professionele avontuur. Maar ik heb ook heel wat felicitaties gekregen hoor. Officieel ben ik sinds mijn 60^ste met pensioen, na bijna 25 jaar werken als (coördinerend) onderwijsdirecteur. Stilzitten was en is niets voor mij. Ik werd daarom reflectiebegeleider bij het ‘postgraduaat schoolbeleid’ en begeleider bij de ‘permanente vorming schoolbeleid’ voor directeurs secundair onderwijs (Centrum voor Andragogiek, Universiteit Antwerpen). Vanuit mijn kennis van het Finse onderwijs ging ik ook studiebezoeken begeleiden naar Finland en Estland. Af en toe liep ik Pieter Sprangers van domo de refontiro tegen het lijf bij de opleidingen die ik ondersteunde. Zijn visie op onderwijs en leren heeft heel wat raakvlakken met de mijne. Mensgericht, jongeren én volwassenen vanuit oprechte interesse doen leren, verbindend werken, levenslang leren, kijken naar de toekomst… 

Toen ik ontdekte via de nieuwsbrief van domo de refontiro dat ze met het Finse artificiële intelligentieplatform Eduten Playground gingen starten in Vlaamse pilootscholen trok ik mijn stoute schoenen aan en contacteerde ik hen: of ze mijn hulp niet konden gebruiken? Voor ik wist had ik een nieuwe, deeltijdse job. Ik vind het fantastisch dat ik op mijn leeftijd weer mijn honger naar nieuwe dingen kan stillen én tegelijk mijn kennis van het Finse onderwijs nog ten dienste kan stellen van een gedreven team. Win-win dus.

Dat Finse onderwijs heeft mijn hart gestolen. We kunnen er zoveel van leren. Het is bij uitstek een inclusief onderwijs, waar iedereen kansen krijgt en waar de mens achter de leerling niet vergeten wordt. Iedereen kan leren is daar het uitgangspunt en het is aan de leraar om leerlingen daar optimaal in te ondersteunen, op zijn of haar niveau. En laat zo’n artificiële intelligentieplatform nu net daarbij helpen door leraren te ondersteunen in het differentiëren naar hun leerlingen toe. Ik was dus meteen mee in het Eduten Playground-verhaal. Weet je, in Finland kijken ze me altijd met grote ogen aan als ik vertel dat wij in sommige steden tot 25% ongekwalificeerde uitstroom hebben. Zijn jullie in jullie systeem wel met het leren van die jongeren bezig, vragen ze dan verbouwereerd aan mij. Als ik hier op kleine schaal nog een bijdrage kan leveren aan het beter maken van dat systeem, dan heb ik alweer een bescheiden steen verlegd. Een positieve impact hebben op het leren van jongeren is altijd mijn drijfveer geweest. 

Bij domo de refontiro voelde ik me meteen thuis. Het is een klein team, dat helpt. Er is veel openheid naar elkaar toe. Ik hou ook van de mix van verschillende generaties. Yves is met zijn 22^ste de jongste collega, ik zou zijn opa kunnen zijn. We leren echt voortdurend bij van elkaar. Ik verleg mijn grenzen hier, intellectueel én zelfs fysiek. Dat we op de teamdag gingen ‘suppen’ op het Zilvermeer in Mol was voor mij een flinke stretch! 

Mijn droom? Domo de refontiro nog een paar jaar ondersteunen met mijn expertise. Gedoseerd, vanuit mijn passie en interesses, niet omdat het moet. Dat, gecombineerd met genieten van mijn familie en het leven. Meer moet dat niet zijn, toch?“